O szkole
Historia szkoły
Zarządzeniem Ministra Oświaty z dnia 20 lipca 1955 r. Szkoła Podstawowa nr 2 została przekształcona w Szkołę Podstawową i Liceum Ogólnokształcące. Tak powstało Liceum Ogólnokształcące nr XI, które mieściło się przy ulicy Krajewskiego 1.
Dyrektorem Szkoły Podstawowej i XI Liceum Ogólnokształcącego został mianowany Jan Maleszka. Wicedyrektorem została Antonina Damm.
We wrześniu 1955 roku rozpoczęły naukę w XI Liceum dwa zespoły klasowe – klasa VIII a- „łacińska” i klasa VIII b- „francuska” (w sumie 70 uczniów, po 35 w każdej klasie).
W roku szkolnym 1958/59 szkoła posiadała pełne 11 klas. W niektórych klasach uczyło się nawet 50 uczniów. W lutym 1959 roku odbyła się pierwsza studniówka, a 19 i 20 maja 1959 r. odbyła się pierwsza w naszej szkole pisemna matura. Balem maturalnym absolwenci zamknęli swój czteroletni pobyt w liceum.
W roku szkolnym 1961/62 nasza szkoła otrzymała imię Stanisława Konarskiego.
W dniu 3 września 1962 roku o godz. 8.00 radosny pochód wyruszył ze szkoły przy ulicy Krajewskiego. Młodzież i grono pedagogiczne przenosiło się z dawnego budynku do nowoczesnego gmachu przy ulicy Spółdzielczej 2a. Na dziedzińcu szkoły mlodzież powitał dyrektor Jan Maleszka wraz z przedstawicielami Inspektoratu Oświaty.
6 września 1962 roku zabrzmiał pierwszy dzwonek w nowej szkole i rozpoczęły się zajęcia.
W roku 1967 rozpoczęto reformę nauczania- zamiast klas VIII – XI wprowadzono klasy od I do IV.
Na początku lat sześćdziesiątych w szkole było 11 klas licealnych, pod koniec już 15. Klasy liczyły od 31 do 42 uczniów. Pracowano na dwie zmiany.
Dostępne pomoce naukowe to: dwa magnetofony, dwa radia, adapter, projektor, telewizor, 8 mikroskopów.
W roku szkolnym 1972/73 z okazji 200 rocznicy śmierci Stanisława Konarskiego rozpoczęto po raz pierwszy obchody Święta Patrona. Z tej okazji przeprowadzono konkurs na najlepszego ucznia szkoły. Zwyciężył uczeń klasy I C – Dariusz Szczyrbuła, któremu wręczono medal „sapere auso”.
W roku szkolnym 1973/74 nastąpiło uprofilowanie klas :
I a. I b – klasy z językiem angielskim
I c – klasa z językiem niemieckim
I d – klasa matematyczno – fizyczna
I e – biologiczno – chemiczna z językiem łacińskim
I f, I g, I h – klasy z podstawowym programem nauczania i językiem niemieckim.
W lata osiemdziesiąte Liceum Ogólnokształcące nr XI wchodzi z 15 oddziałami, w których uczy się 426 uczniów. W roku szkolnym 1989/90 szkoła liczyła zaledwie 10 oddziałów i tylko 298 uczniów.
W roku szkolnym 1982/83 nastąpiła zmiana na stanowisku dyrektora XI LO. Odszedł Jan Maleszka, a jego miejsce zajęła Jadwiga Gardzińska.
W roku szkolnym 1992/1993 utworzono klasę o profilu kulturoznawczym, a w roku szkolnym 1993/1994 – klasę ekologiczną.
1.09.1993 roku odeszła filia Szkoły Podstawowej nr 91, dzięki czemu poprawiły się warunki lokalowe.
W tym samym roku rozpoczęto tworzenie gabinetu komputerowego. Uczniowie klasy II D nawiązali współpracę z firmą komputerową, dzięki czemu z otrzymanych od firmy części skompletowali komputer.
W roku szkolnym 1997/98 szkoła liczyła 18 oddziałów, w których uczyło się 532 uczniów. Od września rozpoczęto realizację programu w klasie filologicznej.
W Dzień Edukacji Narodowej w 1997 roku rozpoczęto budowę patio (nauczyciele naszego liceum przystąpili do czynu społecznego i zajęli się brukowaniem dziedzińca szkolnego). Po trzyletniej budowie patio zostało uroczyście otwarte.
W roku szkolnym 2001/2002 nie było naboru do klas pierwszych ze względu na reformę – wprowadzenie liceum trzyletniego. Ważnym wydarzeniem było odejście ze szkoły pani Jadwigi Gardzińskiej, która piastowała funkcję dyrektora XI LO przez blisko 20 lat i mianowanie na to stanowisko pani Ireny Faron.
W 2002 roku zmodernizowano gabinet geograficzny, powstały nowe gabinety: informatyczny i chemiczny. W 2004 roku zmodernizowano zaplecze sali gimnastycznej i w ten sposób rozpoczęto długo oczekiwany remont sali gimnastycznej.
Ciekawostki z życia szkoły:
W 1956 roku poruszono na radzie pedagogicznej sprawę fryzur dziewcząt. Podjęto ustawę, by zlikwidować uczesania „w ogon”, mimo sprzeciwu niektórych nauczycielek, które uważały,że „uczesania w ogon nisko upięty oraz krótka grzywka, to fryzury jak najbardziej skromne i przyzwoite", a „ gładkie uczesanie w koński ogon nie jest szkodliwe”. Mimo to uchwała została podjęta- „nie można upinać włosów w koński ogon, a umalowane uczennice wyrzucać za drzwi”.
Przedmiotem debaty rady pedagogicznej w 1957 roku był wyczyn ucznia, który próbował uciec za granicę. Jedni kategorycznie żądali wyrzucenia, inni uważali czyn ucznia za „przejaw ekstrawagancji”. Ostatecznie uchwalono wydalenie ucznia ze szkoły.
W tym samym roku dyskutowano nad problemem nagminnego ściągania (zwłaszcza z łaciny i języka niemieckiego) w klasach ósmych.
Nauczyciele mieli obowiązek pilnowania, by uczniowie parami spacerowali po korytarzu. Uczono „prawidłowego chodzenia po schodach”.
W roku 1958 zawieszono w prawach ucznia, który chodził na filmy niedozwolone - wyświetlane po godzinie 20.00.