Rodzice i dzieci
"DOPALACZE" kolejne zagrozenie!
W ostatnim czasie coraz częściej słyszy się w mediach oraz najbliższym otoczeniu, o tzw. "dopalaczach", czyli substancjach mających psychoaktywne właściwości zbliżone do działania narkotyków.
Są to substancje pochodzenia zarówno syntetycznego, jak i naturalnego reklamowane jako środki pobudzające, wspomagające pamięć, koncentrację uwagi, odchudzające, relaksujące.
W rzeczywistości dopalacze to mieszanina substancji chemicznych, które nie są zakazane w Ustawie o przeciwdziałaniu narkomanii, choć działają jak narkotyki. Zawierają kilka grup substancji:
- substancje czynne - psychoaktywne;
- substancje potęgujące działanie - psychoaktywne;
- wypełniacze, barwniki itp.;
- zanieczyszczenia, pozostałości produkcyjne.
Ich działanie może być(w zależności od składu):
* energetyzujące - poprawiają nastrój, wywołują silne pobudzenie, podniecenie, dają poczucie siły, powodują słowotok, odhamowanie. Działania niepożądane - zaburzenia rytmu serca (np. tętno120/min), gwałtowny wzrost ciśnienia krwi, zawał mięśnia sercowego!
* hamujące - powodują spowolnienie psychoruchowe, zaburzenia mowy, halucynacje wzrokowe, wyłączenia świadomości;
* mieszane - dają objawy podobne do zatrucia alkoholem etylowym - gadatliwość, wesołkowatość, halucynacje wzrokowe i słuchowe lub przygnębienie i wyciszenie. W drugiej fazie pojawiają się znaczne pobudzenie, agresja, wściekłość.
Więcej informacji na temat :dopalaczy" znajdziecie Państwo na stronach: www.dopalaczeinfo.pl, www.narkomania.gov.pl, www.hyperreal.info, www.wypalacze.com.pl, www.trzezwyumysl.pl, www.cinn.gov.pl
E.H.
Jak mądrze stawiać granice?
Czasami wydaje nam się, że dzieci marzą, by robić co im się żywnie podoba. Nic bardziej błędnego! Chcą czuć nad sobą mądrą kontrolę rodziców.
Może to wydać ci się absurdalne, ale dzieci naprawdę potrzebują zakazów!
Psychologowie natomiast nie mają wątpliwości, że jest jak najbardziej słuszna i zgodna z emocjonalnymi potrzebami dziecka.
Dzięki mądrej postawie rodzica dziecko uczy się:
- co dobre a co złe
- samokontroli
- szacunku dla innych
- odbierać rodzicielską miłość i zainteresowanie.
Jaki wiek, taki zakaz. Twoja kontrola nad dzieckiem powinna być uzależniona od tego, ile ma ono lat.
Na jakich zakazach należy się skupić na poszczególnych etapach rozwoju dziecka?
Maluch - troska o bezpieczeństwo. Kilkulatki są ciekawe wszystkiego.
Uczeń podstawówki - nauka obowiązkowości i organizacji. Siedmiolatek wchodzi w nowy szkolny świat.
Nastolatek - swoboda pod kontrolą.
Twoje dziecko domaga się więcej praw i przywilejów. Musisz się z tym pogodzić, ale pamiętaj - nadal jesteś odpowiedzialna za nastolatka.
Trzymaj więc kontrolę nad jego przywilejami ("W domu nie możesz być później niż o 18", "Nie zgadzam się, byś na imprezę zaprosił Franka", "Nie pójdziesz do kina, zanim nie posprzątasz pokoju").
Ważne wyjaśnienia
Dziecko łatwiej zrozumie zakaz, kiedy go uzasadnisz. Maluchom co prawda wystarczy krótkie: "Nie wolno", ale starszym dzieciom należą się już wyjaśnienia, np.: "Nie zgadzam się, abyś zapraszał na swoje urodziny Franka, ponieważ nie raz już pokazał, że nie potrafi kulturalnie się bawić", "Nie mogę pozwolić ci na późny powrót do domu, bo wieczorem koło kina jest niebezpiecznie".
Będą konsekwencje
Niewykluczone, że dziecko będzie się burzyć, słuchając twoich opinii i postanowień. Najlepiej zapowiedz więc, jakie będą skutki, gdy nie zastosuje się do nich (np. zakaz gry na komputerze).
Stanowczo, ale uprzejmie
Tak powinnaś przekazywać dziecku to, czego od niego oczekujesz. Każdy człowiek traktowany z szacunkiem, także dziecko, łatwiej pogodzi się z odmową.
Kiedy pora na ustępstwa?
W życiu czasami warto odejść od wcześniej ustalonych reguł. Po co? Aby udowodnić, że szanujesz autonomię dziecka i jego prawo do decydowania o sobie.
Wcześniej jednak muszą być spełnione określone warunki.
Rady dla ciebie:
Rozsądne argumenty. Proś, by dziecko ci je przedstawiło. Niech przekona cię, że np. wracając do domu o 23. a nie o 20., będzie bezpieczne.
Kiedy zapewni cię np., że jeden z rodziców kolegów odwiezie go z imprezy do domu, możesz przystać na jego propozycje.
Postaw jednak swój warunek: ma mieć przy sobie włączoną komórkę. Takie sytuacje uczą dziecko negocjowania.
Uwaga! Nie ustępuj w kwestiach zasadniczych np. dotyczących krzywdzenia innych ludzi (agresji, poniżania).
E. H.
Jak uchronić twoje dziecko przed paleniem....
Niestety, nie istnieje ŻADNE stuprocentowo pewne rozwiązanie. Nie możemy być pewni, że uchronimy dzieci przed używkami, ale możemy je wyposażyć w wiedzę na ich temat, w umiejętność podejmowania mądrych wyborów oraz w naszą miłość i wsparcie w walce ze słabościami.
A CO MOŻEMY ZROBIĆ?
Rozmawiać, rozmawiać i... jeszcze raz rozmawiać. Nie tylko wtedy, gdy pojawi się problem, ale rozmawiać, gdy problemów jeszcze nie ma.
JAK ROZMAWIAĆ?
- Przygotujcie się do rozmowy, wyciszcie emocje – to szczególnie ważne, gdy jesteście wzburzeni, bo właśnie przyłapaliście swoje dziecko na paleniu.
- Zastanówcie się, co powiedzieć, przeanalizujcie argumenty.
- Zadbajcie, żeby mieć czas i dobre warunki do spokojnej rozmowy.
- Zaproście dziecko do rozmowy – to nie ma być kara, a próba wspólnego rozwiązania problemu.
- Ustalcie zasady – nie przerywajcie sobie wzajemnie, traktujcie się jak partnerzy.
- Nie krytykujcie dziecka, ale jego zachowanie.
- Nie podnoście głosu – to trudne, ale jeśli Wy nie będziecie w stanie zapanować nad emocjami, to nie możecie tego oczekiwać od swojego dziecka.
Jak zapobiegać
Dziecko, jak to dziecko, psocenie ma chyba w genach. Czasem jednak niepoprawne uczynki przeradzają się w poważny wybryk, który przynosi szkodę innym. W większości wypadków za to, co zrobiło dziecko, odpowiadają jego rodzice. Oczywiście tylko w sytuacji, gdy jest niepełnoletnie, a jego czyn nie ma charakteru występku lub przestępstwa. Wówczas dziecko przestaje być traktowane jak dziecko i zaczyna być traktowane jak dorosły. I to ze wszystkimi tego konsekwencjami.
Rady, jak zapobiegać przestępczości małoletnich:
- Poznaj grono przyjaciół twojego dziecka, ich zwyczaje i zachowania.
- Staraj się kontrolować miejsca, w których przebywa, i to, co robi.
- Zgłaszaj do odpowiednich instytucji wszelkie przypadki kradzieży, napadów, pobić.
- Jeśli znajdziesz w domu rzeczy nie należące do twojego dziecka albo zauważysz, że samo kupuje sobie cenne rzeczy, sprawdź, skąd ma pieniądze.
- Wspieraj dziecko w rozwijaniu zainteresowań.
- Szukaj ciekawych form spędzania wolnego czasu - jak najwięcej poświęcaj go dziecku.
- Informuj swoje dziecko o tym, że wchodzi w wiek, w którym może już odpowiadać za swoje czyny przed sądem rodzinnym i nieletnich. Niech ma świadomość, że nie jest bezkarne.
E.H.